از خود و بیگانه

از عاقلی که غم شده دیوانه بهتر است

وز خویشی که بسر زده بیگانه بهتر است

از مسجدی که نابخدا میدهد نماز

جام و شراب باده و میخانه بهتر

زآزادیی که بسته به زنجیر این و آن

زندان و بند و ولچک و زولانه بهتر است

شمع بهتر است زنرگس گلرنگ و خودستا

وز عندلیبی بزدلی ، پراوانه بهتر است

از وصف جاهلی که ازش میچکد عسل

تلخ کلام آدمِ فرزانه بهتر است

وز قصری که بنا شده از خونِ این و آن

بر شاخه های خشکِ خودم لانه بهتر است

ارغند شنو تو پندِ خودت را به پای عمر

در شهرِ خود بنا کنی یک خانه بهتر است

احمدولی ارغندیوال