در ۱۴ اپریل۲۰۲۱، جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان را اعلام کرد. عقب نشینی سریع شامل طرح هایی برای تخلیه بسیاری از افغانهایی که برای نیروهای ایالات متحده و ناتو کار کرده اند یا برای برنامههایی که توسط کشورهای کمک کننده حمایت می شود، طوری که اتفاق افتاد نبود.
اما به دلایل متعدد این کشور ها و سازمانهای استخباراتی شان تصمیم ګرفتند که بطور عاجل و سریع این نیروی جوان ، آموزش دیده و آزموده شدۀ مکتب استعمار و اشغال را که در طول بیست سال دوشادوش اشغالګران در ویرانی و جنایات شان سهم قابل ملاحظه ای داشتند با هزاران راز نهفته که می توان به جرات مخزن اسرار و ارشیف جنایات اشغالګران نامید . به کشورها و پایگاه های نظامی خود منتقل سازند.
کانادا، اتحادیه اروپا، بریتانیا، ایالات متحده و سایر کشورها چند صد هزار جوان افغان را که مستقیماً با آن دولتها، نیروهای نظامی ، سازمان های استخباراتی یا سازمانهای مورد حمایت آنها کار کرده بودند، تخلیه کردند.
هزاران افغان دیگر که وابستگی های سیاسی و استخباراتی نداشتند – از جمله مدافعان حقوق بشر، فعالان حقوق زنان، خبرنگاران، و افراد لزبین، همجنسگرا، دوجنسگرا و ترنسجندر- بدون هیچ راهی برای خروج امن از کشور در خطر باقی ماندند. اگرچه اعضای اتحادیه اروپا تعدادی از افغان ها را تخلیه کردند، اما تا ماه نوامبر، هیچ یک تعهدی برای پذیرش پناهجویان بیشتر نپذیرفته اند. کشورهای عضو متعهد شدند یک میلیارد یورو کمک بشردوستانه ارائه کنند.
پس از تسلط طالبان، صندوق فدرال نیویورک دسترسی بانک مرکزی افغانستان به دارایی های دلاری این کشور را قطع کرد. صندوق بین المللی پول از دسترسی افغانستان به منابع مالی از جمله حق برداشت ویژه جلوگیری کرد. در ماه آگوست، کمک کنندگان پرداخت های صندوق امانت بازسازی افغانستان تحت مدیریت بانک جهانی را که قبلاً برای پرداخت معاشات کارمندان ملکی استفاده می شد، متوقف کردند و این باعث تسریع فروپاشی اقتصادی افغانستان شد.
در ماه سپتامبر، شورای امنیت سازمان ملل متحد مجوز تمدید شش ماهه هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) را صادر کرد. آینده این مأموریت، که از جمله موظف به ارتقای حقوق زنان و دختران افغان و نظارت، تحقیق و گزارش در مورد موارد نقض حقوق بشر است، نامشخص است. انتظار می رود آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، در اوایل سال ۲۰۲۲ توصیه هایی را در مورد آینده یوناما به شورا ارائه کند.
در طول مدت یکسال که گذشت امارت اسلامی طالبان به طور رسمی توسط هیچ کشور دیگری به رسمیت شناخته نشد، اما غیر رسمی و در خفا چین ، روسیه، پاکستان ، هند ، ناروی ، ایران ، کشور های عربی و… با طالبان در ارتباطات بده و بستان دیپلماتیک، سیاسی و اقتصادی هستند. در ماه سپتامبر، اتحادیه اروپا پنج معیار را برای تعامل با طالبان تعیین کرد،
وزرای امور خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا بر سر پنج پیش شرط برای مناسبات محدود با طالبان توافق نموده اند. بر اساس این توافق، «همکاری عملیاتی» با زمامداران جدید افغانستان بایست گام به گام به پیش برده شود، مشروط به این که طالبان حکومتی با شمولیت دیگر نیروهای سیاسی این کشور تشکیل بدهند و زمینه سفر را برای افرادی که می خواهند افغانستان را ترک کنند، مهیا بسازند.
در توافق وزیران خارجه اتحادیه اروپا آمده است که علاوه بر این، طالبان باید حقوق بشر، حاکمیت قانون، آزادی رسانه ها و رساندن کمک های بشری را تضمین نمایند و افغانستان نباید بار دیگر به پایگاه عملیاتی گروه های تروریستی بین المللی تبدیل گردد. جوزپ بورل، مسئول امور خارجی اتحادیه اروپا پس از نشست وزرای خارجه این اتحادیه در سلوانیا به روز جمعه گفت: «ما مجبور خواهیم شد که با حکومت جدید در افغانستان وارد گفتگو شویم.»
در نشست گروه ۲۰ در ۲۳ سپتامبر، وانگ یی، وزیر امور خارجه چین خواستار پایان همه تحریم های اقتصادی بر افغانستان شد و گفت که چین انتظار دارد که دولت طالبان در نهایت فراگیرتر شود و از طالبان خواست تا «قاطعانه» با تروریسم بین المللی مبارزه کند.
در نوامبر، روسیه، ترکیه و ایران اعلام کردند که تا زمانی که طالبان یک دولت «فراگیر» را تشکیل ندهند، حکومت تحت رهبری طالبان را به رسمیت نمی شناسند. روسیه از نمایندگان طالبان برای گفتگوهای بین المللی درباره افغانستان در مسکو در ۲۰ اکتبر دعوت کرد.
در حالی که پاکستان از به رسمیت شناختن دولت طالبان خودداری کرده است، خواستار تعامل بیشتر بین المللی با طالبان شد و در عین حال از طالبان خواست تا یک دولت «فراگیر» تر ایجاد کنند.
در طول سال جاری ، وضعیت رو به وخامت افغانستان بارها توسط نهادهای ویژه سازمان ملل، و کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل مورد بررسی قرار گرفت و هیچ اقدامی صورت نگرفت چون همه این سازمان ها در کنترل دول امپریالیستی است.
در پشت همه این سناریو ها دستان نامرئی بازیگران بزرگ امپریالیستی قرار دارد ، که در عدم موجودیت اردوگاهی انقلابی ، اتحاد بین المللی نیروهای انقلابی و دولت های مستقل ملی و انقلابی بالای تقسیم منابع حیاتی جهان در بده وبستان های ننگین با ریختاندن خون میلیونها انسان و اشغال کشور ها ی کمتر رشد یافته و عقب نگهداشته شده و برده سازی ساکنین آن در تقابل هم یکه تازی نموده جهان را در آتش جنگ های غیر عادلانه و غارت گرانه به جهنم روی زمین مبدل نموده اند. افتضاح تداوم بیش از چهل سال اشغال و جنگ در افغانستان ، فلسطین ، عراق ، سوریه ، یمن ، اوکراین ، تایوان ، کشمیر ، میانمار ، سومالی و…همه و همه نمایانگر خلاء اردوگاهی انقلابی است. ایجاد این اردوگاه به تنهایی از عهده یک فرد یا یک سازمان و حزب انقلابی با مشکلات و موانع زیاد مواجه است ، اما ناممکن نیست . تا وقتی که این خلاء مرفوع ساخته نشود بفکر من هیچ نقطه جهان امن و هیچ کشوری آزاد و مستقل نخواهد ماند.
ایجاد مشغله های ذهنی جهت مصروف ساختن و منحرف ساختن اذهان عامه هر چند گاهی به واسطه بازیگران بزرگ مطرح می شود. برای ایجاد این مشغله ها به مواد و مهره های سوخته نیازاست که بازیگران بزرگ از گله های حیوانات یا از اصطبل های استخباراتی خود قربانی را تعیین و بعداً بطور بسیار ماهرانه فدائی اعمال شوم خود کنند . از گذشته های دور تاریخی این شیوه بازی مروج بوده و تاکنون ادامه دارد . اگر زیاد به گذشته دور نرویم نمونه های بارز آن را از قرن هجده تا کنون در پیکره رژیم ها و دولت های شاهان افغانستان از دولت ابدالی گرفته تا امارت اسلامی از احمد خان گرفته تا هیبت الله از عبدالله گرفته تا الظواهری و ده ها مهره دیگر چون گاندی ، جمال ناصر ، یاسر عرفات ، ضیاالحق ، صدام ، معمر القذافی، کرزی ، غنی ، سلیمانی ، زلنسکی و…بعد از انقضای تاریخ مصرف شان به زباله دانی تاریخ انداخته شدند.
در صعود و نزول همه جنبش ها و نهضت های آزادی خواهانه زحمتکشان و توده های بی بضاعت مردم طی یک قرن گذشته در بیشتر از نصف کره زمین در پنج قاره دنیا سایه شوم و دستان آغشته بخون خلقهای زحمتکش جهان ، غارتگران ، استعمارگران و اشغالگران امریکایی ، روسی، چینی و متحدین دنباله رو آنها قرار دارد . هیچگاه این ها در مقابل خیزش ها و حرکت های ملی و انقلابی که به سود شان نبوده ، سکوت نکرده با توطئه ها و مداخلات آشکار و پنهان از رشد و پیروزی این حرکت ها با سنگ اندازی جلوگیری نموده ، و این حرکت ها را در نطفه خنثی ساخته یا به انحراف کشانده اند .
به علاوه از فلسطین ، سرنوشت جنگ غیر عادلانه تحمیلی طی پنج دهه گذشته و تداوم آن افغانستان را به یکی از نمونه های بارز و زندۀ این جنایت که تمام بشریت شاهد آن هستند مبدل ساخته است . افغانستان مرکز آزمایش قدرت های استعماری و اشغالگران، مرکز آزمایش سلاح های کشتار جمعی ، آزمایشگاه مادر بمب ها ، ازمایشگاه راکت های استنگر زمین به هوا ، بزرگترین مرکز کشت و ترافیک مواد مخدر ، مرکز تربیه و صدور تروریست ، مرکزقاچاق و مافیای آدم ، با فیصدی نزدیک به نود بیسوادی و ترویج بنیادگرایی اسلامی ، زندان سرباز بدون کوچکترین رعایت حقوق بشری ، حقوق اطفال ، حقوق زن ، حقوق حیوانات و محیط زیست ، امنیت غذایی ، امنیت و مصونیت فردی و جمعی ، تضمین شغلی ، ازادی بیان ، ازادی دین ، آزادی انتخاب همسر آینده و دهها مشکل و محرومیت و سلب آزادی و حقوق انسانی .
این هیولای های غارتگر در تطبیق پلانهای خود و تقسیم منابع طبیعی و منافع استراتژیک با هم متحد و در عین حال در ستیز و چانه زنی هستند ، با کمال بی شرمی و با خونسردی زایدالوصفی ، با الفاظ و جملات به ظاهر مهربانانه خود را دوستان مردم بی بضاعت و توده های عام مردم معرفی نموده . ابراز همدردی و حمایت از مردم میکنند . درحالیکه روزانه سناریوها و پروژه خود را یک به یک عملی می کنند و مردم عام را با ایجاد مشغله های ذهنی مصروف ساخته و به جان هم می اندازند .
تشنجات سرحدی در غرب کشور ، معضل آب دریای هلمند ، خط فرضی دیورند ، دهلیز واخان ، پروژه تاپی ، تشدید تنش ها بین شیعه و سنی ، تشدید تنش ها بین اقوام ساکن در کشور ، مسدود ساختن مکاتب و پوهنتون ها دختران و… همه نشان دهنده اتحاد و همسوی اشغاگران امپریالیستی میباشد . بناً ، ما باید متحدان طبقاتی خود را در داخل و بیرون از مرزهای جغرافیای شناخته و به آنها در هر کجایی که هستند ملحق و متحد شویم .
به متحدان طبقاتی مان ملحق شویم !
شرکت در ا آکسیون ها و گردهمایی ها در واقع وظیفه انقلابی هر فرد سوسیالیست / کمونیست میباشد ! به منظور همکاری ، تبادل نظر ، تبادل تجربیات ، تبادل اخبار ، در جستجوی راه مشترک و امیدوار ایجاد انترناسیونالیسم پرولتری و اردوگاهی انقلابی .
بحران ها در مناسبات موجود – سرمایه داری تشدید میشوند .
بحران همان نظام سرمایه داری ست . نظام سرمایه داری از یک بحران به بحران دیگر تلو تلو میخورد اما ما سوسیالیست ها / کمونیست باید بدانیم چه میخواهیم و باید بدانیم به کجا میرویم !
در مقابله با بحران های جنگ ، اقلیمی – محیط زیست ، گرانی ، فقر ، گرسنگی ، آوارگی ، بیکاری … همگی حاصل نظام سرمایه داری جنایتکار و به منظور برپا داشتن یک نیروی مقاوم انترناسیونالیست به متحدان طبقاتی مان در هر کشوری که هستیم ، ملحق شویم !
زنده باد همبستگی جهانی !
خان صمد
Afghanistan people's front 