یل ِزمان

تقدیم به دوستان آزاده ی میهنم:

یل ِزمان

ای سرزمین ِمن …!

ای سر زمین ِ پیر و کهنسال ِ روزگار

ای مهد رزم و بزم و سرود و ترانه ها

ای پهلوان معرکه های خطر پذیر

وای نبض ِ جان ِ پُرتپش ِ دایه ی زمان

ای خطه ی منیر…!

***

ای سرزمین ِ پیر ِ جهان دیده ی سترگ

کوه ِ تو پُر غرور و هوای تو دلپذیر

آب ِ تو مست و خاک و هوای تو زرفشان

سنگ ِ تو لاجورد و غبار ِ تو سرمه بیز

سرو تو سر بلند و چنار ِ تو چامه گو

مرغان ِ باغ و برگ و بهار ِ تو جلوه ریز

***

ای سرزمین ِمن …!

نام ِ تو پُرصلابت و یاد ِ تو پُرجلال

عمر تو پُرفروغ و صدای تو پُرطنین

خصم ِ تو سرنگون و فرو رفته در حضیض

یعنی بوَد به پای تو محزون و پُرملال.

***

ای سر زمین ِ من …!

ای زاد بوم ِ مردم ِ آزاده ی جهان

ای نازنین مکان

هرچند ذره ذره ی خاک تو چون گهر

باشد به چشم ِ دیده وران ِ گهرشناس

اما اگر گهی،

آن رشته های جان تو در دامن ِ زمان

آزده شد ز آتش ِ جنگ و جنون و جهل

یا ناله های جان تو خوانَد سرود ِ غم

یا بارها ز کینه به فرق ات فرو فتاد

باران ِ تیغ ِ خشم و تغابن ز آسمان

اما چه با غرور،

استاده یی به پا،

چون کوه استوار؛

چون پهلوان ِ معرکه، موزون و با وقار

چندانکه طعنه میزنی بر خصم ِ نا صبور

بر اُفت و خیز ِ زنده گی و خشم ِ روز گار

ای سرزمین من …!

نام ِ تو زنده با د و وجودت همیشه باد !!

(پیکار پامیر)