عبدالخـالق شهید

به مناسبت اعدام کننده انقلابی نادر غدار جرثومه نفاق و نودمین سالگرد شهادت این مبارز راه آزادی و آبادی.

——————————————————————–

چو صـــدر جامعـــه گردیده بود رکن فـســـاد

فـتـــــاده بود میـان نظـــــام و خـلـق تـضــــاد

نداشت عنصـــــر اول بغــــیر غـدر و فـریب

نبود در ســـر بی مغــــــز او بغـــیر عـنـــــاد

به قـتـــــل اهل خرد خیره سر قصاوت داشت

امــــان نداشت کسی در وطـن از آن شـــــداد

به داد خـــــواهــی مــــردم نـبــــود داد رسـی

کسی ز مشـکل بیچــــــارگان گــره نگـشــــاد

به مکر و خــــدعه و نیرنگ بود روبه صفت

خــــلاف وعــــده از آن بد نهـــاد مانده به یاد

به ســـر ســـپردگی دشمـن مُلك «نــادر» بود

غـــــدار دولت و ملت فریـبـــــکار و شــــیـاد

به خِـــــبـرگــان ســـــپاه وطن خـیــــانت کرد

به جملـــــه اهـــــل سـیاست هـــــزار دام نهاد

به اهــل دانـش و علم از قـفــــا خنجــــــر زد

که رفته از ســـتم اش بر زمانه بس بـیــــــداد

ولــی ز بطـــن هـمـــین ســــر زمـیــن آزادی

به نام «عـبـــدالخـــــالق» جـوانی زد فـــریاد

که ای به دامن مردان روزگــــار، تو ننــگ!

دل خـــواص و عــــوام وطــن ز تو ناشــــاد!

به هر سو می نگریم خلق از تو ویـران است

نمانــــده خــانه فـــــرزانـــــه ی ز تو آبــــاد!

دگر بس است ترا روزگـــار ظــلــم و ســــتم

دگــر مبــــاد تــرا پـنجـــــــــه ی ســـــتم آزاد

دگــر ز دسـت تو بر مردمــــان جـفـــــا نرود

فـــرو می کَـشـمت من ز کــــاخ اســـــتـبــداد

به روی اهـــل جـفـــا می زنم ســیلی قصاص

که تا به یــاد ســــــپارد زمانـــه از من یـــــاد

به سان صـــاعـقــــه ریزم شـرر به هستی تو

که تا بنــــای خــــیـانت بســـوزم از بنـیــــــاد

قصــــاص کرد جفـــا پیشه را جــــوان رشـید

چه خوش بنای عـــدالت به دست خویش نهـاد

ندای حق نشود «قـــــادری » خمــوش از آن

که‌ از گــلــوی تظـلـــم زند چـنین فـــریـــــاد!

خواجه محمد نعیم قادری

سه شنبه ۲۹ قوس ۱۴۰۱

کلنگار – لوگر