امان کبیری
عین علی بنیاد فرزند مرحوم محمد علی خان جوانشیر که در سال ۱۳۰۶خورشیدی برابر به ۱۹۲۷میلادی در گذر جوانشیر های چنداول تولد گردیده تحصیلات ابتدائیه و ثانوی خود را در لیسه نجات به درجه اول نمره گی به پایان رسانیده است.
بعد شامل دانشکده سیانس دانشگاه کابل شده و از رشته کیمیا و بیولوژی فارغ التحصیل گردیده است. نظر به علاقه که به طب داشتند دوباره به دانشکده طب شامل شده به درس خویش ادامه داد اما بنابر فعالیت های سیاسی که با زنده یاد داکتر عبدالرحمن محمودی داشته با یک عده از جانبازان راه آزادی به زندان رفته و بعد از مدت دو سال از زندان خارج شد.
عین علی بنیاد یکی از مبارزین برجسته طراز نوین بوده و پیوند سیاسی اش به جریان دموکراتیک ( شعله جاوید ) می باشد. در تظاهرات سال ۱۳۴۷خورشیدی که از طرف شعله جاوید رهبری می شد داکتر بنیاد هم سخنرانی آتشین ایراد نمود و این بیت را خواند:
ناله را خواهم که پنهانتر کشم
سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن
عین علی بنیاد شخص بود که روابط اجتماعی و سیاسی خوبی در بین مردم داشت. دارای قابلیت و توانایی علمی و سیاسی بوده دارای توانایی مناظره و مباحثه سیاسی را داشت و صریح اللهجه بود. زود عصبانی می شد.
در سال ۱۳۴۹ خورشیدی داکتر عین علی بنیاد همراه با اسحق نگارگر ( مضطرب باختری)، انجنیر عثمان و چند تن دیگر از شعله جاوید جدا شده و نوشته یی را انتشار دادند با نام پسمنظر تاریخی شعله جاوید ازین رو به نام گروه پسمنظر شهرت یافتند. اما چندی بعد بنیاد که هنوز در زندان بود ازین گروه جدا شده است.
عین علی بنیاد در زمان کودتای سردار داوود از زندان آزاد شد و دوباره به فاکولته طب رفته برای محصلین فیزیولوژی تدریس می نمود.
نامبرده مقالات و رساله های سیاسی زیادی را به نشر رسانیده و هم طبع شعری داشته با اشخاص سرشناس سیاسی تماس و ارتباطات نزدیک داشت. طوریکه گویند یک شخص با وفا، با شهامت ، با صداقت و صاحب کمال و معرفت و در تمام مسائل واقع بین و حساس بود.
داکتر عین علی بنیاد رساله های زیادی داشته از جمله ( تاریخچه مبارزات سیاسی گذشته از سردار محمد هاشم تا یوسف سردار شد) میباشد.
بنیاد در یکی از رساله های خویش چنین نوشته است :
آنانیکه قصد خیانت و بدبینی نداشته باشند این اصل مارکسیستی را در موقع قضاوت خویش فراموش نخواهند کرد ولی آنانیکه قصد شان از ایرادگیر های احمقانه و قرینه سازی های بی مورد اتهام و افترا باشد ما ایشان را به تاریخ مبارزات کشور خود می سپاریم و یقین کامل داریم که تاریخ بر جبین شان داغ ننگ می زند.
داکتر عین علی بنیاد با اشخاص زیاد در تماس بود از جمله با عزیز سیاه پوش که سالها پیش عیار پیشگی را پیشه کرده که تشکیل فرقه عیاران و جوانمردان انقلابی را تشکیل داده بود تماس داشت و وی را تشویق و ترغیب به مبارزه اش می نمود.
داکتر عین علی بنیاد خاطره های از زندان پلچرخی و فراز و فرود پس از رهایی را در یک اثر خود نوشته است.
داکتر عین علی بنیاد در سال۱۹۹۴ میلادی در شهر برلین کشور آلمان در حالی که در یک محفل فاتحه خانگی صحبت می نمود چشمانش بسته شده به اثر سکته قلبی از جهان رفت و به ابدیت پیوست. روح اش شاد و یادش گرامی.
داکتر بنیاد متاهل بود همسرش بانو طاهره بنیاد از جمله زنان روشنفکر و مبارز خدمات زیاد در عرصه رشد و نهضت زنان کشور مجادله و مبارزه نموده است. ثمره ازدواج شان یک دختر بنام اور جان میباشد. متاسفانه از همسر خود چهل سال قبل جدا شده و بعد خانم آلمانی گرفته بود که سه سال قبل وفات نموده است.
داکتر عین علی بنیاد یک برادر به اسم محمد یاسین داشت که چند سال قبل در کشور ایران پدرود حیات گفته به ابدیت پیوسته است.
داکتر علی بنیاد در سال ۱۳۵۷ خورشیدی برابر به ۱۹۷۸میلادی از گیر و گرفت دستگاه جهنمی اگسا فرار و به کشور آلمان پناهنده گردیده است.
داکتر بنیاد طبع شعری داشته اشعار انقلابی می سروده است. اینک نمونه از کلامش بنام ( یاران جوانمردان ) است خدمت پیشکش می گردد.
اثر فقید داکتر عین علی بنیاد :
یاران جوانمردان
چون کشور ما گردد میدان جوانمردان
یاران سر ما گردد قربان جوانمردان
صد شاه شود خسته، از همت یکدسته
گر باز شود بسته، پیمان جوانمردان
ای خاک نگهبانت، ما کاکه جوانانت
هر خار مغیلانت، ریحان جوانمردان
استم فگنان هستند، دشمن شکنان هستند
شیران ژیان هستند، یاران جوانمردان
چون ملهم جیحو نهاست، آبش همه از خونهاست
ارضاگر هامونهاست، جریان جوانمردان
ما هیبت عصیانیم، چون سیل خروشانیم
آماده طغیانیم، طغیان جوانمردان
کوبنده ساحلهاست، ویرانگر منزلهاست
برهمزن محفلهاست، طوفان جوانمردان
وقتی که قیام آید، در دست زمام آید
چون گردش جام آید، دوران جوانمردان
ماییم نشانی را، آریم تکانی را
سازیم جهانی را، حیران جوانمردان
هنگامه بر انگیزد، خون ریزد و خون ریزد
با قهر اگر آمیزد، عصیان جوانمردان
بر ملک روان بادا،چون باد وزان بادا
مشهور جهان بادا، فرمان جوانمردان
عکس که در سال ۱۳۴۷ خورشیدی در زندان دهمزنگ گرفته شده است از راست به چپ نشسته: زنده یاد داکتر رحیم محمودی، زنده یاد انجنیر عثمان، زنده یاد داکتر هادی محمودی و زنده یاد داکتر عین علی بنیاد.
از راست به چپ ایستاده: استاد اسحق نگارگر امروز و مضطرب باختری دیروز، زنده یاد قاسم واهب، زنده یاد رستاخیز، زنده یاد داکتر کاظم و داکتر سیف محمودی.
Afghanistan people's front 