پاسخ به چند سؤال کوتاه

۱- هرگاه سیاست اجتماعی است، پس چرا کل فعالیتهای اجتماعی سیاسی نیست؟

جورج اوروِل، در جواب این سؤال که سیاست چیست و شامل چه چیزهاست؟ گفته است:

«درعصر ما چیزی به نام احتراز از سیاست وجود ندارد. همه مسائل، مسائل سیاسی است و سیاست خود انبوهی از دروغ، طفره رفتن، حماقت، نفرت و جنون است».

اما ب جامع ترین تعریف سیاست، همان یکی است که ولادیمیر لنین گفته است:

«سیاست متمرکز ترین بیان اقتصاد است». به این معنی که شیوه تولیدی مسلط در یک جامعه، که در حقیقت مبین چگونگی «اقتصاد» آن است، نوعیت و خصلت سیاستهای آنرا که استثماری است یا نه، تعین میکند. از این جاست که ما به شناخت فرهنگ و روساخت جامعه (سوپراسترکتور) نایل میشویم.

بنابراین و به طور کل میتوانیم گفت که تقریبا همه مناسبات و فعالیتهای انسان، در هریک مقطع یا مشغله ای که در آن قرار دارد، به نحوی با سیاست بافت خورده است، که بازهم بر میگردیم به آنچه که جورج اوروِل گفته بود: «… همه مسائل سیاسی است…».

۲- چرا سیاست همیشه با تداعیهای منفی همراه است؟

در اینجا یکبار دیگر لنین را بخاطر میآوریم که گفته است: «هیچ اخلاقی در سیاست وجود ندارد. فقط یک تجربه است. یک رزل ممکن است مفید باشد، زیرا یک رزل است». در این متن بدون شک تمرکزلنین روی«خصیصه منفی» سیاست است. یعنی همان چیزی که جورج اوروِل نیزگفته بود: «انبوهی از دروغ، طفره رفتن، حماقت، نفرت و جنون».

۳- چطور میتوان از سیاست به منزله فعالیتی ارزشمند و شریف دفاع نمود؟

لنین میگوید:«سیاست از جایی آغاز میگردد که توده ها در آن هستند، نه جایی که هزاران نفر در آنجا حضور دارند، بلکه در جایی که ملیون ها نفر در آنجا هستند، آنجاست که سیاست به طور جدی شروع میشود».

در واقع اتکای لنین در این نکته روی رابطه تنگاتنگ و مستقیمی است که سیاست با توده ها و زندگی آنها دارد. وقتی سیاستها منافع علیای جامعه را در نظر دارند، یعنی هرگاه هنوزهم سیاست را فشرده ای از اقتصاد گفته و فراتر از آن به شیوه تولیدی جامعه نسبت دهیم، در یک شیوه تولیدی عادلانه که کارگران دیگر در آن استثمار نمیشوند، و به هر که به اندازه نیاز او پرداخته میشود، میتوان از سیاست به منزله یک فعالیت ارشمند و شریف دفاع نمود.

safa