هشت مارچ درسال 1957م توسط سازمان ملل متحد بخاطر مبارزات فنا ناپذیر زنان مبارز کشورهای مختلف جهان بنام روز زن برسمیت شناخته شده است، که هرسال درسطح کشورهای مختلف به مقیاس جایگاه قانونمند زنان آنها به تجلیل گرفته میشود . امسال زنان حرمان کشیدۀ کشور ما نیز هشت مارچ را بار دیگر همانند سال پار تحت حاکمیت زن ستیز، ظالم، مستبد و خود کامه طالبان که همچون اختاپوس سایه نکبت بار خودرا بر تار وپود جامعه مصیبت دیدۀ ما گسترده است، با اشک و نا امیدی تجلیل میکنند.
بیشتر از دو سال است که مظالم و ستم چند بُعدی حاکمیت قرون وسطایی طالبان، زنان را از تمام فعالیت های انسانی آنها باز داشته به حاشیه رانده وخانه نشین کرده است. اکنون زنان ازابتدایی ترین و ضروری ترین حقوق انسانی (حق تحصیل، حق کار، حق آزادی بیان وعقیده، حق سفر، حق انتخاب زندگی، نوع پوشش و لباس، گشت وگذارو رفتن به پارکها ، تفریحگاه ها،اماکن مقدسه ودر کُل تمام شئون وفعالیت های زندگی اجتما عی، علمی، اقتصادی وفرهنگی) محروم گردیده حتی جایگاهی انسانی را برای زنان کشور قایل نبوده اند. تو گویی طالبان زادۀ کدام موجود عجیب الخلقۀ بغیر زن بوده باشند که نسبت به زنان کشور با این بدرفتاری و شیوۀ خشماگین واز خود بیگانه بر خورد میکنند.
زنان کشور که بیشتر از نصف نفوس کشور را تشکیل میدهند، از تمام حقوق انسانی ومدنی شان محروم و کوچکترین تحرک و صدای دادخواهانۀ آنها درگلون خفه وخنثی میشود و به آزادیهای حقوقی، مدنی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آنها هیچ احترامی گذاشته نمیشود. درحاکمیت خشونت بار طالبان، فعالان جامعۀ مدنی و زنانیکه به نحوی صدای عدالتخواهی را با شعار (نان ، کار، آزادی) در کابل وسایر نقاط کشور بلند کردند، آنهارا شناسایی، دستگیرو زندانی کردند و مورد آزار وشکنجۀ روحی وروانی قرار داده اند، که بنا بر گذارشات موثق برخی از زنان بعد از رهایی از زندان های وحشتبار طالبان دست به خودکشی زده است.
زنانیکه که مردان شان درجریان حملات انتحاری خود کفان های طالبان، بمبارانها وجنگهای طرفین درگیرقدرت تلف شده اند؛ ناگزیراند مکفل اعاشه وابادۀ اولادهای خود باشند، برای آنها نیز شرایط زندگی به مراتب وخیمتربوده با مرگ وزندگی دست وپنجه نرم میکنند. درحالیکه نظام استبداد و خودکامۀ طالبان با اعمال سیاست سخت گیرانه و زن ستیز همچون شمشیر داموکلس بر فراز سر آنها قرار گرفته وآنها را اجازۀ کار نمیدهند ، ناگزیر به گدایی رو آورده است.
اما در مقابل دارو دستۀ طالبان در زیر چتر اسلام ناب محمدی فقط با تنفیذ احکام الله بر روی زمین بی صاحب افغانستان، از برکت معامله چاکر منشانۀ شان با امپریالیسم امریکا، با بربستن بساط نظام پوشالی بیست ساله وابسته به امپریالیسم امریکا وشرکای پیمان ناتو؛ اینها بر سر قدرت آورده شدند وهمانند چپاولگران حاکمیت بیست ساله پوشالی اینها نیز به غارت وچپاول دارایی های ملی کشور پرداخته است .
زنان قهرمان وبا وقار افغانستان که بیشتر از نصف پیکرۀ جامعۀ مارا تشکیل میدهد، همیشه بار سنگین جنگ، ویرانی، وضایعات ناشی از جنگهای ویرانگر را در جریان حاکمیتهای کودتای وابسته به سوسیال امپریالیزم روس، جان برکفان سینه چاک «وند وغنیمت» جهادی، چپاولگران کاسه لیس و بی وجدان آمریکا وشرکای ناتو وخودکفان های متعفن امارت اسلامی برای تصاحب قدرت به صدها هزار مادررا بی فرزند، به صدها هزار خواهران را بی برادر وصدها هزار دیگر را بیوه وملیونها کودک را یتیم ساختند. زنان علاوه برتحمل ستم چند لایۀ مناسبات عقب مانده وفرتوت اجتماعی، خشونت فرهنگی و ستم طبقاتی؛ استبداد و تبعیض جنسیتی حاکمیت ظالمانۀ طالبان را در شرایطی تحمل میکنند که زنان کشورهای دیگردرعرصۀ انکشافات ودستاوردهای تکنولوژی پیشرفتۀ علمی، اجتماعی واقتصادی وتکامل کشورهای خود دوشادوش با مردان بسوی آبادانی و تمدن عالی بشری استوارانه گام برمیدارند.
اکنون با درنظرداشت اوضاع واحوال فوق الذکر زمان آن فرارسیده است که زنان حرمان کشیدۀ افغانستان برای احقاق حقوق مساوی با مردان، برای تامین جایگاه ار جمند انسانی شان، برای بدست آوردن حق تحصیل وکار، برای ریشه کن ساختن تبعیض جنسیتی در همه سطوح زندگی علمی، مدنی اجتماعی علیه زنان و تبلور مساوی با مردان در تمام فعالیتهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی وفرهنگی؛ با تظاهراتی که در واکنش به فرامین ضد زن( تحصیل، کار وفعالیت اجتماعی) در کشور براه انداخته اند در یک حرکت مستقل ملی با همدستی با نیروی انقلابی ومدافع حقوق زنان وکودکان، کارگران وزحمت کشان کشور، آگاهانه ومصمم دریک مبارزه منسجم و مثتمر طبقاتی وایجاد یک جنبش وسیع ملی و انقلابی با یک پوتانسیال هدفمند و رسالتمند ضد ارتجاع، ضد ستم و بهره کشی نظام سرمایه داری و نابرابری های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و جنسیتی و محدودیت های حاکمیت ظالمانه دار وتازیانه طالبان، ودر کل نظام مردسالار حاکم تاریخی بر مقدرات مردم افغانستان که ازطرف ارتجاع داخلی، منطقه ای وامپریالیسم بین المللی برهبری کشورهای امپریالیستی بویژه امریکا وحامیان بین المللی شان تمویل مالی ولوجیستیکی میشوند و کماکان تهدید تاریخی برای ترقی وتعالی افغانستان بوده وپیوسته بمثابۀ نیروی ضد تمدن وپیشرفت عمل میکنند؛ میتوانند از راه و ریشه برداشته وبر کند. در اینصورت است که افغانستان از یک زندان بزرگ روحی وروانی برای مرد وزن آن؛ به یک کشور بدون تبعیض، مستقل، آزاد، بارفاه وعدالت ، با سلامت روحی وروانی برای زنان کودکان وهمه مردم عذاب دیدۀ آن مبدل گردد. در غیر آن استبداد تاریخی، تبعیض جنسیتی، طبقاتی وملی بر شانه های زنان وکودکان ومردم رنجدیدۀ افغانستان از چندین سده به اینطرف کماکان سنگینی کرده و این کوله بار سنگین تبعیض به نسل های بع دی نیزبا آمیزش با دستاوردهای پیشرفتۀ تمدن بشری در آمیخته هولناکترین فجایع تاریخی را با خود همنورد خواهد داشت. زنان کشور ما در طول تاریخ از ستم چند لایۀ حاکمیت ارتجاعی فئودالی ونظام فرهنگی مربوط به آن با نابرابری جنسیتی و طبقاتی رنج برده اند. اگریکبار زنان قهرمان افغانستان کمر همت را چنانکه بسته اند، همچنان محکم واستوار نگهدارد و متشکل شوند و به علل و اسباب بیعدالتی حقوقی و محرومیت های خویش آگاه گردند ، بهتر از هر قشر، گروه و سازمان این توانایی را دارند که اهداف ضد انسانی نظام مستبد طالبانی را همزمان با امپریالیسم امریکا که از لحاظ اقتصادی طالبان را حمایت میکند به زانو دراورده به گودال تاریخ بسپارند.
هشت مارچ روز بیداری زنان علیه بیعدالتی تبعیض جنسیتی وقوانین ارتجاعی برضد زن است؛ اگر این جنبش در کشورما افغانستان به قوام وپختگی برسد و هزاران زن روشنفکر وتحصیل کرده با درک مسئولیت تاریخی وانسانی خود برای تامین عدالت آزادی وبرابری بپا خیزند و بر علیه مناسبات قرون وسطایی بسیج گردند ویک جنبش وسیع و گستردۀ مردمی، جنبش کارگران ودهقانان در شهر وروستا بوجود بیاورند وهمه یکجا دست بدست هم دهند به یقین کامل که به یک نیروی قدرتمندی مبدل شده ، تا امر مبارزه با دستگاه ظالمانه و وحشیانه طالبان، استثمارگران وچاکران بیوجدان ومزدور اجانب بساط سرمایه داران و مرتجعان حاکم را برخواهند چید.
به امید چنین روزی
زنده باد 8 مارچ ، روز جهانی زن
برقرار باد آ زادی و برابری
مستحکم باد همبستگی زنان ستمدیده افغانستان
جوره قربان
06/03/2024
Afghanistan people's front 