اما مشخص نیست که آیا او به پیامدهای بلندمدت آن بر ثبات خاورمیانه اندیشیده است یا نه — و رأیدهندگان میاندورهای در سال ۲۰۲۶ چگونه قضاوت خواهند کرد.
نوشتهٔ: ناتاشا لیندستد
۲۶ جون ۲۰۲۵
منبع: آسیا تایمز
——————-
در دوران نخست ریاستجمهوری دونالد ترامپ، او آشکارا گفته بود که میخواهد سیاست خارجیاش «غیرقابل پیشبینی» باشد: «نمیخواهم کسی بداند که چه فکری در سر دارم».
با حمله اخیر ایالات متحده به ایران، ترامپ واقعاً همه را در حالت تعلیق نگه داشت. دشمنان آمریکا نمیدانستند او چه تصمیمی خواهد گرفت — اما مشکل اینجا بود که حتی متحدان آمریکا و قانونگذاران آمریکایی هم بیخبر بودند. حتی معاون رئیسجمهور، جیدی ونس، نیز ظاهراً از تصمیم حمله اطلاعی نداشت.
ترامپ این رفتار را نشانهای از قدرت خود میداند. او باور دارد که تنها خودش میتواند کارهایی را در سیاست خارجی به پیش ببرد؛ چون بیثباتی و تمایلش به ریسک، برایش اهرم فشار میسازد.
با این حال، رویکرد او تاکنون موفقیتهای چشمگیری نداشته. مثلاً، روابط پرحاشیهاش با رهبر کوریای شمالی، کیم جونگ اون، نه تنها هیچ محدودیتی در برنامه هستهای پیونگیانگ بهبار نیاورد، بلکه آن را تسریع کرد.
دوستی با ولادیمیر پوتین نیز هیچ امتیازی در زمینه جنگ اوکراین به همراه نیاورده و در عمل، ترامپ از پیگیری این بحران، حداقل در حال حاضر، عقبنشینی کرده است.
در دور دوم ریاستجمهوری، پایگاه حامیان «مگا» (MAGA) ترامپ چنددستهتر از گذشته شده است. مثلاً در موضوع تعرفهها، سناتورهای جمهوریخواه تلاش کردند او را از اعمال تعرفههای جدید بازدارند؛ چون میترسیدند اقتصاد آمریکا ضربه ببیند—در حالیکه رشد اقتصادی از عوامل اصلی پیروزی او بود. با این حال، ترامپ به تصمیم خود ادامه داد، چون بخشی از هوادارانش از این سیاست حمایت میکردند.
در بحران خاورمیانه، بسیاری از حامیان ترامپ مخالف مداخله آمریکا بودند. شعار «دیگر جنگ نمیخواهیم» بارها در کارزارهای انتخاباتی شنیده میشد. در آستانه حملات آمریکا به ایران، چهرههای برجسته جناح راست، مانند تاکر کارلسن، استیو بنن و نماینده مارjorie Taylor Greene، خواهان اجتناب از درگیری نظامی شدند.
یک نظرسنجی YouGov پیش از حملات نشان داد که ۶۰٪ آمریکاییها مخالف دخالت نظامی آمریکا در این بحران هستند—و این رقم اکنون به ۸۰٪ افزایش یافته است. اما وقتی سؤال مشخصتری درباره حمله به تأسیسات هستهای ایران مطرح شد، ۹۴٪ جمهوریخواهان «مگا» از آن حمایت کردند.
-آیا رأیدهندگان پشت ترامپ خواهند ایستاد؟
ترامپ معتقد است که این حملات را میتوان یک پیروزی بزرگ جلوه داد—عملی ساختن وعدهاش برای نابودی برنامه هستهای ایران. نهادهای اطلاعاتی آمریکا نظر متفاوتی دارند، اما ترامپ آنها را نادیده گرفته است.
او بلافاصله اعلام پیروزی کرد و گفت که برنامه هستهای ایران «کاملاً نابود شده است». این ادعا یادآور سخنرانی جورج دبلیو بوش در سال ۲۰۰۳ بود: «ماموریت انجام شد»، که پس از سرنگونی رژیم صدام حسین ایراد شد. در آن زمان، محبوبیت بوش به ۷۰٪ رسید، اما تا سال ۲۰۰۸ و پس از سالها درگیری در عراق، به شدت سقوط کرد.
به نظر میرسد ترامپ در دور دوم ریاستجمهوریاش، جسورتر و بیپرواتر شده است. او اکنون آماده است حتی در برابر بخشی از پایگاه وفادار خود نیز بایستد، اگر با غریزهاش مخالفت کنند. در حالیکه در دوره اول بیشتر مراقب بود آنها را از خود نرنجاند، اکنون حتی درهای تغییر رژیم در تهران را نیز باز گذاشته است.
با برقراری آتشبس (حداقل روی کاغذ)، ترامپ این حمله را یک پیروزی بزرگ مینامد. ایران پس از حمله محدود، عقبنشینی کرده است.
تا چند هفته پیش، به نظر میرسید آمریکا در خاورمیانه کماهمیتتر شده و بیشتر به دنبال خواستهای اسرائیل است تا بالعکس. اما اکنون ترامپ آنقدر جسور شده که به اسرائیل میگوید از برخی اقداماتش راضی نیست.
برای ترامپ، این اقدام پرمخاطره میتواند در کوتاهمدت سود سیاسی در پی داشته باشد—اگر آتشبس پابرجا بماند. اما او شاید به پیامدهای بلندمدت تصمیمش برای ثبات خاورمیانه نیندیشیده باشد. یا اینکه رأیدهندگان آمریکایی در انتخابات میاندورهای ۲۰۲۶ چگونه به این قمار سیاسی نگاه خواهند کرد.
⸻
ناتاشا لیندستد، استاد دانشگاه اسکس، بریتانیا، در رشته علوم سیاسی است.
این مقاله با مجوز کریتیو کامنز از وبسایت The Conversation بازنشر شده است
Afghanistan people's front 