نویسندگان: هاوارد آلتمن، تایلر روگووی
تاریخ نشر: ۸ جولای ۲۰۲۵
منبع: The War zone
—————————-
با تعمیق روابطی از سر مصلحت میان پکن و مسکو—روابطی که بر میل مشترک به تغییر توازن قدرت جهانی استوار است—پرسشهایی در مورد میزان همکاری این دو کشور در صورت تهاجم احتمالی چین به تایوان مطرح شدهاند. منشی عمومی ناتو، مارک روته، اخیراً هشدار دادهاست که این همکاری ممکن است گستردهتر از آن باشد که تصور میشود.
روته در گفتوگو با نیویارک تایمز در ۵ جولای اظهار داشت:
«نباید سادهلوح باشیم: اگر شی جینپینگ تصمیم بگیرد که به تایوان حمله کند، نخست با شریک بسیار کوچکترش، یعنی ولادیمیر پوتین، تماس خواهد گرفت و به او خواهد گفت: ‘من این کار را خواهم کرد، اما لازم است که تو با حمله به خاک ناتو در اروپا، آنها را سرگرم نگهداری.’ این سناریوی محتملترین مسیر وقایع است.»
روته این اظهارات را در پاسخ به پرسشی دربارهٔ روابط میان رئیسجمهور امریکا دونالد ترامپ و متحدان ناتو بیان داشت. وی تاکید کرد که ناتو باید آنچنان قدرتمند باشد که روسیه هرگز به چنین اقدامی دست نزند، و در عین حال همکاری با منطقهٔ ایندو-پاسیفیک را تقویت کند—چیزی که به گفتهاش ترامپ نیز بر آن تأکید دارد.
-فشار چین، وابستگی روسیه
اگر چین تصمیم بگیرد تایوان را اشغال کند، دلایل زیادی وجود دارد که نشان میدهد میتواند از روسیه بخواهد در آن مسیر همکاری کند. از جمله دلایل اصلی، کمکهای تخنیکی چین به ماشین جنگی روسیه است—بهویژه در قالب قطعات و تجهیزات مورد استفاده در جنگ اوکراین. سازمان استخبارات نظامی اوکراین (GUR) اخیراً اعلام کرده که طیارهٔ بیسرنشین نوع «گران-۲» روسی دارای ۶۰ تا ۶۵ درصد قطعات ساخت چین است—موضوعی که تهدید این طیارهها را افزایش میدهد.
اظهارات روته همزمان با افزایش شدید فشارهای چین بر تایوان مطرح میشود.
جنرال ساموئل پاپارو، فرمانده فرماندهی ایندوپاسیفیک ایالات متحده (INDOPACOM)، گفته است که فشار نظامی چین بر تایوان به سطح «جوش سریع» رسیدهاست. او در شهادت ماه اپریل خود در برابر کمیتهٔ خدمات نظامی سنای امریکا اظهار داشت که فشار نظامی چین علیه تایوان در یک سال گذشته ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. وی افزود که ارتش آزادیبخش خلق چین در حال توسعهٔ ظرفیتهای خود برای رسیدن به هدف شی جینپینگ در سال ۲۰۲۷ است—هدفِ آمادهگی برای تصرف تایوان به زور.
-حمله به ناتو؛ چقدر واقعبینانه است؟
طرح این مسئله که چین بتواند پوتین را به حمله به ناتو تشویق کند، به خودی خود یک مسأله است—اما اینکه این امر تا چه حد عملی است، هنوز جای بحث دارد.
جنرال کیریلو بودانوف، رئیس استخبارات نظامی اوکراین (GUR)، در گفتوگویی با نویسندگان گفت:
«در حال حاضر این سناریو کاملاً ناممکن است؛ اما در آینده ممکن است.»
وی از ارائهٔ جزئیات بیشتر خودداری کرد و افزود که این ارزیابی مبتنی بر اطلاعات محرم میباشد.
دلیل عمده اینکه روسیه قادر به چنین حملهای نیست، درگیر بودن شدید آن در جنگ اوکراین است—جایی که بهای سنگینی از نظر نیروی انسانی و تجهیزات برای کسب مناطق اندک میپردازد. روته در ماه گذشته گفته بود که روسیه به این زودیها قادر به بازسازی ارتش خود نخواهد بود تا بتواند به کشورهای عضو ناتو حمله کند.
او افزود:
«براساس تحلیل ما، روسیه ممکن است در ظرف پنج سال آینده آمادهٔ استفاده از زور علیه ناتو گردد. فریب نخوریم—همهٔ ما اکنون در جبههٔ شرقی هستیم.»
ارزیابی مشابهی را یک مقام ارشد اردوی آلمان در سال گذشته ارائه کرده بود.
جنرال کارستن بروئر در جریان سفرش به پولند در اپریل ۲۰۲۴ گفت:
«در بهترین حالت، روسیه تا سال ۲۰۲۹ آمادهٔ چنین حملهای خواهد بود. تا آن زمان، روسیه میتواند نیروهایش را بازسازی کرده و توان حمله به خاک ناتو را داشته باشد.»
رئیسجمهور اوکراین، ولادیمیر زلنسکی، نیز ماه گذشته در مصاحبه با اسکای نیوز همین بازهٔ زمانی پنجساله را تکرار کرد.
ناتو آماده میشود—و تهدیدات موازی باقیاند
با آنکه تهدید فوری از سوی روسیه بعید به نظر میرسد، اما کشورهای عضو ناتو در حال اقداماند. بیشتر آنها بودجههای دفاعیشان را افزایش دادهاند و خطوط دفاعی در مرزهای شرقی خود—از جمله با فنلند—ایجاد کردهاند.
از سوی دیگر، ارزیابیها دربارهٔ آمادگی نظامی چین برای تهاجم به تایوان نیز با این بازهٔ زمانی همخوانی دارد. مقامات امریکایی بارها هشدار دادهاند که چین ممکن است تا سال ۲۰۲۷ برای اشغال تایوان آماده گردد. جنرال فیل دیویدسن در سال ۲۰۲۱ به سنای امریکا گفت که تهدید چین نسبت به تایوان در همین دهه محقق خواهد شد، «و حتی در ظرف شش سال آینده.»
این هشدار بعداً توسط سازمان استخبارات مرکزی (CIA) نیز تأیید شد.
ویلیام برنز، رئیس پیشین CIA، گفت:
«شی جینپینگ به ارتش آزادیبخش خلق دستور داده تا سال ۲۰۲۷ برای اشغال تایوان آماده باشد.»
پیت هگست، وزیر دفاع ایالات متحده، در ماه می هشدار داد که تهاجم چین به تایوان ممکن است «در آستانهٔ وقوع» باشد.
-آمریکا در چند جبهه مصروف است
اگرچه ایالات متحده تمایل دارد بر آسیا تمرکز کند، اما در عمل مصروفیتهای نظامی در خاورمیانه و کمکهای هنگفت به اوکراین مانع از اجرای کامل این «چرخش به آسیا» شدهاست.
ماه گذشته، ایالات متحده عملیات «چکش نیمهشب» را راهاندازی کرد، که در آن بمبافکنهای پنهانکار B-2 اسپیریت چهارده بمب ۳۰هزار پوندی GBU-57 علیه تأسیسات هستهای ایران پرتاب کردند. این حمله نشان میدهد که روسیه تنها ابزار چین برای مشغول نگهداشتن آمریکا نیست.
در حال حاضر، دو کشتی طیاره بردار امریکایی در خاورمیانه مستقر هستند و نیروهای هوایی و سیستمهای دفاعی زمینی نیز تقویت شدهاند. در همین حال، با وجود ضربات اسرائیل، حوثیهای یمن بار دیگر حملات راکتی به اسرائیل را آغاز کردهاند و تهدید علیه کشتیرانی تجاری را نیز از سر گرفتهاند.
-پیامدهای تصمیم ترامپ برای چین
با این وجود، اقدام ترامپ در بمباران ایران میتواند بهطور موقت عطش چین برای تهاجم را سرد کند.
زک کوپر، پژوهشگر ارشد در مؤسسهٔ امریکن انترپرایز، به نیویارک تایمز گفت:
«بهنظر میرسد رهبران چین اکنون نسبت به آزمودن عزم ترامپ در قبال تایوان محتاطتر شدهاند. چون اقدامات وی نه تنها غیرقابل پیشبینی است، بلکه آمادگی او برای استفاده از زور نیز فراتر از حد انتظار بودهاست.»
ترامپ خود نیز اشارات روشنی به حمایت از تایوان دادهاست. در ماه می، رویتر گزارش داد که او قصد دارد فروش تسلیحات به تایوان را در دور دوم ریاست جمهوریاش بهگونهٔ چشمگیری افزایش دهد.
در همان ماه، وزیر دفاع هگست هشدار داد:
«هرگونه تلاش برای تصرف تایوان توسط حزب کمونیست چین، عواقب فاجعهباری برای منطقهٔ ایندوپاسیفیک و جهان خواهد داشت.»
-جمعبندی: تقابل در چند جبهه، تهدیدهای خاکستری
حتی اگر امریکا بخواهد از تایوان دفاع کند، رسانیدن نیروها و تجهیزات لازم بهموقع به آن سوی اقیانوس آرام کاری دشوار است—و این دشواری زمانی دوچندان خواهد شد که همزمان درگیر تهدیدی فوری از سوی روسیه نیز باشدافزون بر آن، کوریای شمالی به رهبری کیم جونگ اون، متحد دیرینهٔ چین، نیز ممکن است بهگونهای تهدیدآمیز عمل کند تا نیروهای امریکا و متحدان را پراکندهتر سازد. حتا بدون درگیری مستقیم، تنها ایجاد تهدیدهای معتبر از سوی مسکو یا پیونگیانگ کافی است تا ایالات متحده مجبور شود منابع خود را برای آمادگی در برابر آنها تخصیص دهد.
Afghanistan people's front 