فریاد شب

درشبستاني چنین سرد و خموش

میروم تا شورشی بر پا کنم

تا سکوت تلخ ساحل بشکنم

سینه را جولانگه دریا کنم

مست و از خود رفته در میدان رزم

پرمل آزادگی مینا کنم

چون پرستوهای ناآرام صبح

راز شب را فاش با غوغا کنم

عقده اوهام این شام سیاه

با پیام صبح روشن وا کنم

راز صد ها رمز مرگ و زندگی

نقش بر گهنامه فردا کنم

دل به طوفان بندم و غلطم به موج

در کنار شعله مستی ها کنم

عشق می خواند مرا در بزم خلق

ناخلف باشم اگر حاشا کنم

شعر از زنده ياد » عبدالاله رستاخیز «