دیـــدۀ خـــونین و تــــرم آرزوست
ساغــــر خــونِ جگــــرم آرزوست
تابکی این ظلمت وهــــــــــم آفرین
جــلــوۀ فـیـض سحـــــرم آرزوست
سوخــتـــــــــــــم از آتش افسردگی
سوزش نــــــوع دگــــرم آرزوست
هــمـرهِ بی سوز چــه کار آیـــــدم؟
سوخــتـــه جان همسفرم آرزوست
مــــرغ سحــر بانگ بکش دیر شد
مــــژدۀ پــیــک سحــــرم آرزوست
تـــا شود آمــاج خـــدنـــگ بـــــــلا
سیــنـــۀ همچـــون سپرم آرزوست
ایــن هـمــه دلتنگی از آسودگیست
لـــذت رنـج سفـــــــــــرم آرزوست
تا زنــــم آتش قـفس سرد خــویش
بــال و پـــــری از شررم آرزوست
تــا بِـــــدَرَد پــــــــرده زاسرار شب
روشنی پــــــــــــرده دَرَم آرزوست
می بـــردم راه به سرمـــنــــــــزلی
دردَش ازیـــن رھگـذرم، آرزوست
تشنـــه لب نـغــمـه بـود گـوش من
بادۀ از شعر تـــــــــــــرم آرزوست
شمــع زبـانــــــــــم شده آتش نفس
گــرمی بــــــــزم هـنـــرم آرزوست
گفت گر احساس تـو میرنده نیست
«سرمـــد» بی پا و سرم آرزوست
شعر از زنده ياد داوود سرمد
Afghanistan people's front 