سازمان ملل متحد صابون دست …

سازمان ملل متحد بازیگر اصلی سیاست گذاری های دول امپریالیستی در سطح بین الملل به شمار می‌رود. از آغاز شکل گیری این سازمان تا حال دولت های امپریالیستی با پوشش اسم ملل متحد فعالیت داشته ولی عملکرد این سازمان جهت تحقق اهداف دول متحد امپریالیستی بوده نه ملت های ستمدیده در سطح جهان.

پلان گذاری های دولت های ابر قدرت توسط سازمان ملل متحد یعنی (دول متحد) جهت گسترش قدرت، حفظ قدرت ، منافع اقتصادی ، استعمار و استثمار ملت های ستمدیده جهان، رقابت های جهانی ، کنترول جهان و و و بوده و با استفاده از سلاح های درونی این سازمان توانستند توحش و بربریت را گسترش دهند و میلیارد ها انسان را در سطح جهان به کام مرگ بکشانند و کشور ها را به مستعمره خویش مبدل سازند.

با استفاده از سلاح (قیمومیت) سازمان ملل که در اختیار کشور های استعماری قرار میدهد و به نحوی به آنها مجوز داخل شدن در هر کشوری را میدهد که به عنوان نیرو های حافظ صلح و انکشاف متوازن کشور ها وارد کشور های ضعیف شده ، بعد از سازمان دهی حلقات و گروه های تروریستی مزدوران و اجیران ، تاراج منابع طبیعی، اهداف استراتیژیک و راهبردی ، سیاست گذاری در مناطق و و و کشور های ضعیف را در عمق بحرانها فرو میبرند و خود فربه میشوند.

و اگر این کشور های ضعیف باز هم بدون تحلیل و ارزیابی از عملکرد سازمان ملل متحد از کشور های استعماری و آنان که در جنایات سازمان یافته نقش داشته در شواری امنیت سازمان ملل متحد شکایت کند دول امپریالیستی با به کار گیری سلاح دیگری یعنی حق وتو شکایت مربوطه را وتو میکنند یعنی ( شکایت رد شده و نادیده گرفته میشود). و جهان در قبال توحش ، جنایت ، بربریت و و و خاموشی اختیار میکنند روسیه در زمان اشغال افغانستان شکایت مردم افغانستان را در شورای امنیت ملل متحد وتو کرد و جهان نیز در قبال افغانستان خاموشی اختیار کردند این است حقیقت واقعی سازمان ملل متحد ،سازمان ملل در گیرو دول امپریالیستی است نه ملل ستمدیده جهان حتا دول امپریالیستی جهت حفظ منافع خویش پروژه های خویش را طور متداوم توسط سازمان ملل در سراسر جهان خصوصآ کشور های عقب نگاه داشته شده تطبیق میکند. و کشور ها را به مستعمره خویش مبدل میسازند.

مثال آن: ورود نیرو های اشغالگر امریکا با نیرو های 52 دولت اشغالگر دیگر نمونه زنده از استفاده ابزاری سازمان ملل متحد توسط دول امپریالیستی در قبال افغانستان است. گذشته از آن نابودی سیستم های تولیدی اقتصاد کشور های عقب نگاهداشته شده همانند افغانستان و تبدیل ریشه ایی سیستم های اقتصادی تولیدی به سیستم اقتصادی مصرفی بدون تولید ، رشد فقر ، بیکاری و عوض آن ارسال کمک های همانند آرد ، گندم و موارد خوراکی که این کمک ها جز آسیب رسانیدن به پیکر اقتصاد و نابودی پایه های اقتصادی کشور و پیامد های منفی کدام دستاوردی به همراه ندارد.

سازمان ملل در گذشته با تطبیق همچو پروژه ها در افغانستان موفق به ریشه کن سازی فقر نشده بلکه باعث رشد فقر در افغانستان گردیده و کشور را در طول سالهای متمادی در لاک اقتصاد بر پایه مصرف نه تولید نگاهداشتند . حالا نیز با نصب طالبان که وظیفه مشخص شده آنها توسط باداران شان تطبیق توافق نامه دوحه است همانند برداران ناتنی شان شورای نظار مجاهدین که وظیفه آن تطبیق معاهده ننگین بن بود.

این گروه های جنایتکار سهم اساسی در تطبیق پروژه ها و پلان های دول امپریالیستی داشتند و حالا با حاکم ساختن طالبان فقر ، بیکاری ، کشتار ، جنایت ، ظلم، استبداد و و و بیشتر شده سازمان ملل بدون در نظر گیری مردم ستمدیده افغانستان کوچک ترین کاری انجام نداده ، کاری که انجام داده بسته های مواد غذای آنهم که همیشه گی نبوده بلکه جهت نشان دادن حس همدردی و صحنه سازی که در اصل برای نابودی مردم فقیر و ستمدیده و نگاه داشتن آنها در فقر و در لاک قرار دادن اقتصاد مصرفی کشور بوده تداوم همچو پروژه ها و عملکرد ها فقر را محو نساخته بلکه زیاد میسازد.

سازمان ملل در کنترول دول امپریالیستی با جمع دولت های ارتجاعی و امپریالیستی عامل فقر در جهان است تا زمانیکه نیروی محرک و فعال و سربازان اقتصادی به تحرک در کشور آغاز نکنند و به نحوی چرخ اقتصادی را با کار و فعالیت های تولیدی و کار های بنیادی اقتصادی به طرف گراف مثبت سوق ندهند وضعیت از حال به مراتب بد تر میشود.

نیاز میدانم ذکر کنیم:

که خودکفائی اقتصادی نیاز اساسی و مهم در کشور شمرده میشود و باید در موارد اقتصادی روشنفکران و نیروی چپ انقلابی توجه بخصوصی نمایند امپریالیستم در جوامع فقر زده و تحت ستم کوشش میکند تا از اعتراضات ، قیام های گرسنه گان، انقلاب ، مبارزه و و و جلوگیری کند. که کمک کننده امپریالیسم در سرکوب ، انحراف مبارزات آزادیبخش به مبارزه منافع و منابع کشور های استعماری، سرکوب اعتراضات وغیر گروه های افراطی و مذهب است که به نحوی مردم را توسط نوکران شان به نام ملا ، مفتی، شیخ ووو در دام انداخته جهت حفظ استعمار و استثمار از آنها استفاده ابزاری میکنند.

همچنان امپریالیسم در صفوف توده ها رخنه کرده به نحوی از بین آنها مزد بگیر های موظف میسازد . و در دو یا چند اردو گاه در ظاهر مخالف ولی از لحاظ فکر موافق به تحریک می پردازند. و بلاخره مبارزه اصولی را به انحراف کشانیده، توده ها را سرگرم جنگ های بی هدف ، استخباراتی، استعماری و استثماری میسازد. در حالیکه آن گروه ها توسط دول امپریالیستی تمویل شده و جهت حفظ منافع دول امپریالیستی و تداوم استعمار استفاده میشود.

نمونه های بارز ان در افغانستان جبهه مقاومت، طالب ، داعیش ، جبهه آزادی ، و گروه های مختلف امپریالیستی و ارتجاعی دگر میباشند ، عملکرد اینها قسمی است. هدف و داستان تمام آنها یکی است ، اما با بازیگران مختلف ادامه دارد. و در آخر کار را به جای میکشانند که مردم مبارزه واقعی و آزادیبخش را فراموش کرده یا منحرف شده و سرگرم بازی های امپریالیستی شوند . و با دیده درایی در اذهان مردم این دو گزینه را مطرح میسازند، که از بد و بد تر یکی را انتخاب کنید دیگر راهی نیست. در حالیکه هر دو از یک آبشخور آب میخورند. مردم ستمدیده افغانستان پس باید در قضایا و مسایل سیاسی ، اقتصادی و فلسفی دقت نموده با افکار ناب مبارزه اصولی را سازمان دهی نموده و راه بهتر و خوب تری را بسازید ، نه اینکه با چشمان بسته از بد و بد تر امپریالیسم را انتخاب کنید.

مردم ستمدیده کشور خصوصآ جنبش بانوان کشور باید عملکرد سازمان ملل متحد و دول امپریالیستی را تحلیل نموده از آنها توقع نداشته باشند که آزادی را دو دست به شما هدیه میدهد. بلکه همین ها باعث سلب آزادی حقوق و امتیازات شما شده اند ، سازمان ملل یعنی حافظ قدرت و منافع دول امپریالیستی کشور های ارتجاعی بوده که تمنای دریافت حقوق از طرف اینها هدر دادن زمان است و بس.

لازم است تا با حفظ حرکت اصولی و آزادیبخش مبارزه اصولی را آغاز نموده در پرتو حزب و رهبری جمعی توسط پیشکسوتان در اثر رزمیدن متداوم به آزادی برسید ولی امید داشتن از دول امپریالیستی یا گروه های جنایتکار که خود عامل این وضعیت است کاری عاقلانه نیست.

آگاهی ضامن پیروزی و آزادی ماست

بادرود

انقلابی جاوید