مردم را سنتی و نادان نگه…

یکی از روش های معمولی بدست آوردن قدرت و نگه داشتن سیاست و دولت داری دینی این است که شما مردم را سنتی و نادان نگه دارید. مردم را به تقدس گرایی دینی گرفتار کنید. در این راه انتقاد از الله و دین و پیامبر آنقدر عجیب و غریب و غیر عادی باشد که مردم در موقع بحث و نقد از دین حس شرم و گناه کنند. اصلا بحث و انتقاد از دین غدغن و ممنوع باشد. و مردم خودشان بطور کل حق صحبت در مورد نقد بی طرفانه ای دین را نداشته باشند و خودشان خودبخودی مانع صحبت آزاد و نقد دین از همدیگر بشند. در دنیای تقدس گرایی هر نقدی که شود باید در تعریف مثبت الله و پیامبر و دین باشد…هر حرف دیگری باطل است و بی تربیتی و بی حرمتی….حتی اگر آن حرف و بحث در مورد جانی بودن الله و پیامبر است.

با آمدن گروهی اسلامی بنام طالبان تقدس گرایی دینی یکی از اصول نادان نگه داشتن مردم عام است. در دنیای دین شما نباید چیزی بدرد بخوری بدانید. پایه ای دین با دانش میشکند. بی اهمیت شمردن درس و تحصیل زن از سوی طالب نمونه ای بارز در نادان نگه داشتن جامعه است.

مردم نادان و نا آگاه تضمین کننده ای قدرت برای گروهی تاریک اندیش بنام طالبان استند. دین دقیقا همین نادانی را میخواهد تا دوام کند. میشه بطور دیگری گفت که در چنین حالتی دین دیندار را به گونه های گوناگون میکوبد.

گرچه این دینداران و یا همان مسلمان ها اند که اسلام را زنده نگه میدارند اما ما بدنبال کوبیدن مسلمان و دینداران ها نیستیم. ما بدنبال دینی هستیم که در گام نخست خود مسلمان ها را میکوبد، به گونه ای که خود مسلمان ها این کوبیدن را حس نمیکنند چون خمار و نشه ای اسلام اند. بناَ ما در کل بدنبال نجات بشر هستیم. مرکز بدبختی ها را آگاهانه تشخیص داده ایم. با استدلال درست و آگاهی، دین را میکوبیم و دین را انتقاد میکنیم و افشاگری دین را میکنیم تا انسان را از بند اسارت و نادانی نجات بدهیم. این کار ما ساده نیست زیرا روشن گری شرط و شرایط دارد. موفقیت روشنگری و شرایط روشنگری این است که مردم عام باید سواد کافی برای درک مسایل را داشته باشند، شکم سیری داشته باشند، و در صلح و آرامی زندگی کنند. همزمان فهمیدن ساده تر از فهماندن چیزی است. فهماندن کسی مرتبط به شخص مقابل است. آیا او حاضر است بداند؟ آیا او سواد کافی برای فهمیدن دارد؟ زمانکه میخواهیم چیزی را بدانیم زود آنرا متوجه میشیم، چون اشتیاق دانستن بر ما زیاد است بناَ درک و دانستن آن هم ساده است. اما فهماندن توان و انرژی دیگری را لازم دارد.

ما این بردباری و مسوولیت را بدوش گرفته ایم تا چند تای را از تاریکی بیرون بیاوریم تا شاید نسل های آینده خرافات و دین را بیندازند دور.

راه دراز است اما عزم ما هم محکم.

درود بر خردمندان.

جمشید خرد دوست